O książce: 2019 / Kapral, a później sierżant major Hans Roth zaczął prowadzić swój dziennik wiosną 1941 r., kiedy to 299. dywizja, w której walczył w ramach 6. Armii przygotowującej się do ataku na Związek Radziecki. Zgodnie z planem Operacji Barbarossa dywizja w czasie zaciętych walk posunęła się na południe od bagien Prypeci. Pod koniec tego samego roku oddział Rotha wziął udział w zamknięciu pierścienia okrążającego Kijów, a następnie w zaciętych walkach pod Stalingradem, w bitwach o Charków, Woroneż i Orel. Niemal codziennie autor bez upiększeń opisywał wszystko, co widział na własne oczy: krwawe bitwy i brutalne represje wobec ludności na okupowanych terytoriach, ciężkie życie żołnierza i marzenia o powrocie do spokojnego życia. W 1944 r. w witebskim kotle zaginął sierżant major Hans Roth, ale zachowały się trzy pamiętniki opisujące działania wojenne, w których brał udział. Dopiero wiele lat później odkryły je wnuki Rotha i opublikowały notatki dziadka.